NO GO 1
Eerste fout is dat het doe- en denkwerk gescheiden zijn.
Het strategisch management is er voor de ideeën, het denkwerk.
Zij maken de plannen, de nieuwe systemen, modellen en procedures.
De vloer voert het uit. Ze móéten het uitvoeren.
Van hen wordt niet verwacht dat ze nadenken.
Het gaat tegen de gedachte van ‘heelheid’ in.
NO GO 2
Tweede fout is de manier waarop ideeën doorgegeven worden:
top-down.
De hoogste managerslaag legt het uit aan de laag eronder,
die legt het uit aan de laag daaronder,
totdat de boodschap van boven
totaal verwrongen aankomt bij de werkvloer.
Iedereen heeft weleens in een kring van een tiental mensen gestaan
en het spelletje ‘Ik ga op reis en neem mee…
(één tandenborstel, drie onderbroeken)’ gedaan.
I rest my case.
NO GO 3
3e fout
is dat elk
bedrijf nog totaal
hiërarchisch opgebouwd
is. Iedereen moet in een
functieomschrijving passen en die
functies vormen tezamen dan weer een
mooie piramide. Leuk voor de baas om aan
de touwtjes te trekken, maar iedereen in de piramide
zal zich vastklampen aan zijn beperkte verantwoordelijkheid.
‘Dit doe ik niet want het staat niet in mijn functieomschrijving’ (snif), of
‘Dit mag jij niet doen, want nu kom je in mijn wijk!’ Kont gaat tegen de krib.
Bovendien: als je piramides bouwt, krijg je mummies…………………………………….